ЖИЄ РУСИН У МЕНШИНІ
Записала ня держава В меншину русинську. Дала ми крыхутку права, Пензію слабеньку. Каждый може в тебе ткнути Перстом, ги в скотину: "Ти відсталий, ти забутий, Адже ти з меншини!" Старшым братом може зватись Tко сидить при власти. З мого слова посміятись, Де йому йсе вдасться. Добре щи такым меншинам, Котрі десь далеко Мають свою оттцюзнину, Хоть и не велику. Москаля Росія може Приняти штоднины, А Мадярщина поможе Мадярськуй меншині. Німці можуть до Німецька, До Турецька туркы, А словакы до Словенська
Пуйдуть узажмурькы. Надоїло вже ми жити В меншині нещастнуй, Хотів бым ся приліпити K булшині домашнюй. Думка ня або все мучить, Думка невесела, Што в меншині мене держать Довже ги бы треба. Аж в родині няньо мадяр И мадярка мати, То й мадярами їх діти Мусять вшиткі стати. Муй же няньо быв русином, Русинка и мати, Я поправді лиш русином Мав у жизни стати. Аж бы'м я назвався німцьом, Чехом ци словаком, Циганином, украйинцьом, Мадяром, поляком, Рудні бы мене ганьбили Выродком нещастным.
Я же хочу быти з ними В радости й нещастю. Русин быв я, єм и буду, - Так судьба рішила: Дала світлу руську душу, Руськоє ми тіло. Пувдрога вже тысяч годув - Много сьме прожили, Зберегли свою подобу, Честь, мораль и силы, И имня сьме захранили, Рудноє нам слово, И цвісти му в повнуй силі" Буйным цвітом скоро! Мы пережиєм меншину, Зажиєме в славі На своюй земли, што предкы Всім нам завіщали!
Иван Калинич
