Добавить комментарий

Штось не было видіти, оби челядь наша стояла коло театра. Оби люде плакали ци співали гімн. Оби гойкали, же треба покласти громкоговоритель, оби каждоє слово вождя Сідора далося учути. У маленькому старому залі умістилися ушиткі, ко мав дяку. Коло театра стояло дас 100 прийшляків, не знати яку платню поклав їм за тоту роботу Сідор. Задарь не стояли! Кіби Лецович балогову гуманітарку роздавав – набігло би челяді три раз тілько, як было у залі. На Жупанові мож покласти хрест – то уже не політик, лем тінь од Сидора. Ото и ушиток цирк. Нашто было каламутити воду, кіть исьте не валовшні нич изробити.